Vette Soep

Het was op een zonnige dag in het voorjaar, dat Dreuntje Dropveter, -aspirant debutant van het boek Cooked Vegan-, tevens BareFoot-goeroe in ruste en bevriend met Jootje, voorzitter van de VBOD (Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Dier), zich met afgevaardigden verzamelde bij de buurtvijver. Dreuntje had het plan gevat, om samen met de minister van de Partij van de Vissen en vrijwilligers van de Magic Soup Foundation, de plastic soep uit de vijver, bij omwonenden door de brievenbus te gieten. Voor de gelegenheid had ze bouillon getrokken van kippensnot en worteldroes.

Met schepnetten visten zij de plastic smurrie op en goten het via trechters over in gerecyclede wijnflessen, toen er plotseling tussen de drijvende drab iets glimmends bewoog.

Een hoog gilletje ontsnapte uit Dreuntjes mond. Nerveus trok ze aan de flappen van haar geitenleren muts. Jootje Idiootje (zoals Dreuntje hem liefkozend noemde) sprong pardoes in het water en verdween meteen kopje onder. Dreuntje werd nog nerveuzer en greep naar haar mobiel om Jootje te waarschuwen.

Ongeduldig staarde ze naar de bubbels in het water en sms-te: ‘Kom boven water!’

Plotseling zag ze een felle flits onder water en een tel daarna dook Jootje proestend op.

Hij wilde iets zeggen, maar in plaats daarvan golfde een sloot water in zijn mond, net toen het glimmende langs zijn mond bewoog.

‘Ieeeeeeuuuuuwwwwwww,' meesmuilde Dreuntje.

Hoestend en proestend waadde Jootje waggelend naar de kant en liet zich languit in het hoge gras op de waterkant vallen. Precies in een hondendrol.

‘Ieeeeeeeuuuuuuwwwwww,’ bracht Dreuntje opnieuw uit, ‘No way, facking shit, man!’

Jootje opende glimlachend zijn mond waaruit haastig een salamandertje glibberde.

Dreuntje bedacht zich geen seconde en zoende hem niet. Kauwgom kauwend smakte ze: ‘Chill, vette soep, man!’